Nadat ik dit weekend eindelijk een Emira in het echt heb gezien op een lokale Italiaanse autoshow, heb ik een paar gedachten.....
De eigenaar van de Emira verklaarde dat het de eerste was die in Californië werd verkocht. Ik was erg geïntrigeerd om te zien waar dit model over ging, en hij stond toe dat mensen deuren en de kofferbak openden om goed rond te kijken. Ik vond de groene kleur met de gele remklauwen passend en in overeenstemming met het oversized Lotus-logo op de motorkap. Ik hield ook van de roestvrijstalen luidsprekerroosters voor het KEF-geluidssysteem. Deuren met Franse handgrepen waren prachtig. Dat was ongeveer het punt waarop de positieve punten voor mij stopten en waarop ik me afvroeg of deze auto echt de Lotus-geest belichaamt.
Op die show, in een zee van Italiaanse supercars, paste de Emira goed in en leek hij op een van de menigte. Mijn Evora GT viel op als een individu, dat zich onderscheidde van de groep. Er was ook een ongerepte Exige, en hij zag er gewoon geweldig en heel "Lotus" uit. Vroeger, als je een Lotus zag, wist je altijd dat het een Lotus was. Ik zag vorige week een blauwe Emira op de snelweg voorbijgaan, en het duurde ongeveer tien seconden voordat ik besefte dat het een Emira was en geen Ferarri. De blauwe kleur was de tip, maar ik vroeg me nog steeds af of het inderdaad een Emira was.
Dieper in de Emira kijken onthulde een aantal zeer niet-Lotus-kenmerken. De motoromgeving zag er zo goedkoop en van de productielijn uit. De stoelen, hoewel mooi gemonteerd, leken te overvol en te weinig verstevigd. Het elektronische display stootte me gewoon volledig af, omdat het in elke gewone SUV kon zitten. Ik geef de voorkeur aan het dashboard van een Hyundai Santa Cruz! Geen carbonvezel dorpelafdekkingen was ook een teleurstelling. Zelfs geen Lotus-logo! Ik had het gevoel dat ik in een Volvo stationwagen kroop. Ik merkte ook dat de rotorconstructie er goedkoop, slecht gegoten en minder racegericht uitzag. De velgen hadden een mooi ontwerp, maar waren niet gesmeed of bewerkt met een heldere uitstraling. Je kon de Aziatische invloed op het interieurontwerp echt voelen, en niet op een goede manier, maar gewoon op een generieke manier. Wat het carrosserieontwerp betreft, het is ongetwijfeld mooi, maar is het Lotus?
De afgelopen drie jaar heb ik overwogen of ik onder de indruk zou zijn van de Emira en mijn Evora GT zou willen loslaten, maar mijn geest is nu helemaal gerust, wetende dat ik de laatste Lotus heb die de fabriek verlaat en de Lotus-geest in elk opzicht honderd procent belichaamt. Dat is een heel goed gevoel na drie jaar twijfel.
De eigenaar van de Emira verklaarde dat het de eerste was die in Californië werd verkocht. Ik was erg geïntrigeerd om te zien waar dit model over ging, en hij stond toe dat mensen deuren en de kofferbak openden om goed rond te kijken. Ik vond de groene kleur met de gele remklauwen passend en in overeenstemming met het oversized Lotus-logo op de motorkap. Ik hield ook van de roestvrijstalen luidsprekerroosters voor het KEF-geluidssysteem. Deuren met Franse handgrepen waren prachtig. Dat was ongeveer het punt waarop de positieve punten voor mij stopten en waarop ik me afvroeg of deze auto echt de Lotus-geest belichaamt.
Op die show, in een zee van Italiaanse supercars, paste de Emira goed in en leek hij op een van de menigte. Mijn Evora GT viel op als een individu, dat zich onderscheidde van de groep. Er was ook een ongerepte Exige, en hij zag er gewoon geweldig en heel "Lotus" uit. Vroeger, als je een Lotus zag, wist je altijd dat het een Lotus was. Ik zag vorige week een blauwe Emira op de snelweg voorbijgaan, en het duurde ongeveer tien seconden voordat ik besefte dat het een Emira was en geen Ferarri. De blauwe kleur was de tip, maar ik vroeg me nog steeds af of het inderdaad een Emira was.
Dieper in de Emira kijken onthulde een aantal zeer niet-Lotus-kenmerken. De motoromgeving zag er zo goedkoop en van de productielijn uit. De stoelen, hoewel mooi gemonteerd, leken te overvol en te weinig verstevigd. Het elektronische display stootte me gewoon volledig af, omdat het in elke gewone SUV kon zitten. Ik geef de voorkeur aan het dashboard van een Hyundai Santa Cruz! Geen carbonvezel dorpelafdekkingen was ook een teleurstelling. Zelfs geen Lotus-logo! Ik had het gevoel dat ik in een Volvo stationwagen kroop. Ik merkte ook dat de rotorconstructie er goedkoop, slecht gegoten en minder racegericht uitzag. De velgen hadden een mooi ontwerp, maar waren niet gesmeed of bewerkt met een heldere uitstraling. Je kon de Aziatische invloed op het interieurontwerp echt voelen, en niet op een goede manier, maar gewoon op een generieke manier. Wat het carrosserieontwerp betreft, het is ongetwijfeld mooi, maar is het Lotus?
De afgelopen drie jaar heb ik overwogen of ik onder de indruk zou zijn van de Emira en mijn Evora GT zou willen loslaten, maar mijn geest is nu helemaal gerust, wetende dat ik de laatste Lotus heb die de fabriek verlaat en de Lotus-geest in elk opzicht honderd procent belichaamt. Dat is een heel goed gevoel na drie jaar twijfel.